Denise: “Als de nieuwe wet er in mijn tijd al was geweest, had ik misschien eerder hulp gezocht''

Denise vond haar beste vriend leuk. Ze dacht dat hij haar ook leuk vond. Bij haar thuis had ze seks tegen haar wil. “Ik was eerst nog wel oké met zoenen en uitkleden. Maar op een gegeven moment wilde ik niet meer. Door mijn EMDR-therapie weet ik dat ik op dat moment ‘nee’ zei. Hij ging toch door met een bepaalde blik in zijn ogen. Ik verstijfde van angst en liet het gebeuren. Toen hij klaar was, lachte hij me uit.”

Na de nare ervaring vertelde ze het haar zus. Die zei dat ze het tegen haar ouders moest zegen. Denise deed dit niet. “Ik zat nog in de ontkenningsfase. En probeerde mezelf ervan te overtuigen dat het allemaal niet zo erg was geweest. Ik was vooral boos op mezelf. Niet op hem. Want ík was niet sterk genoeg geweest en had hem van me af moeten duwen. Ik ging obsessief sporten om maar sterker te worden.”

Denise stopte weg wat er was gebeurd en leefde op de automatische piloot. Totdat ze allerlei klachten kreeg. “Ik had bijna 10 paniekaanvallen per dag. Ik durfde niet meer naar buiten in het donker. Ik ontwikkelde een angst voor mannen en durfde bijvoorbeeld niet meer naar de sportschool. Ik heb me ook een periode gesneden. Toen pas heb ik hulp gezocht.”

Door de EMDR-therapie weet ze dat ze ‘nee’ zei tijdens de nare ervaring en verstijfde van angst. Op basis van die verbale én non-verbale signalen had hij moeten weten dat ze niet verder wilde. “Als de nieuwe wet er in mijn tijd al was geweest, was ik misschien niet zo lang stil geweest en had ik eerder hulp gezocht. Dan had ik geweten dat dit verkrachting was. En dat het niet mijn schuld was. Inmiddels ben ik niet meer boos op mezelf, maar op hem. Als symbool van kracht heb ik een tatoeage laten zetten.”

Denise komt uit een generatie misbruikte vrouwen. Haar moeder waarschuwde haar altijd dat mannen gevaarlijk kunnen zijn. En dat ze op haar gevoel moest vertrouwen. “Maar dit was een bekende én ik vertrouwde op mijn gevoel. Helaas lees je dat de dader negen van de tien keer iemand is die je kent.”

De nare ervaring heeft nog steeds veel invloed op haar leven. “Ik sta constant aan. Mijn lichaam is angstig. Ik heb slaapproblemen. Hier slik ik medicatie voor.”  Denise adviseert anderen om er eerder over te praten om de kans op psychische klachten te verkleinen. “Praten helpt. Je bent niet alleen. En het is niet jouw schuld. Mijn droom is om later een praatgroep te starten voor vrouwen met nare seksuele ervaringen.”

Om privacyredenen is in dit verhaal gebruik gemaakt van een gefingeerde naam. Ook de foto bij dit verhaal is van een ander persoon.